പൃഥയുടെ എഴുത്ത്

അച്ഛൻ മരിച്ചപ്പോൾ ഞാൻ കരഞ്ഞിട്ടില്ല .അന്നെനിക്ക് പന്ത്രണ്ടു വയസ്സാണ്.ബന്ധുക്കളെല്ലാം എന്നെ വളരെ വിദഗ്ധമായി കരയിപ്പിക്കുവാൻ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടേയിരുന്നു.പക്ഷെ ഞാൻ  കരഞ്ഞതേയില്ല . എൻറെ അടുത്തിരുന്ന ഏതോ ഒരു ബന്ധു എന്നോട് പറഞ്ഞു," മോളെ, വിഷമം ഉള്ളിൽ ഒതുക്കിവയ്ക്കാതെ ഒച്ച വച്ച് കരഞ്ഞോളു , മോളുടെ അച്ഛനല്ലേ മരിച്ചത്, കരഞ്ഞോളു ". അവരോടു ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. ഞാൻ ആലോചിച്ചു, എനിക്ക് കരച്ചിൽ വരാത്തത് കൊണ്ടല്ലേ ഞാൻ കരയാഞ്ഞത്  എന്ന്. അമ്മയെ അവിടെയെങ്ങും കണ്ടില്ല.എൻറെ ചേച്ചി അലമുറയിട്ടു കരയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.ഞാൻ മിണ്ടാതെയായപ്പോൾ,ഇതേ ബന്ധു തന്നെ അവളുടെ അടുത്ത് ,"മോളെ,ഇങ്ങനെ ഒച്ച വച്ച് കരയല്ലേ, സമാധാനിക്കൂ" എന്ന് പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവർ ഇടയ്‌ക്കെപ്പോഴോ  തിരിഞ്ഞപ്പോൾ  ഞാൻ അവരെ പരിഹാസത്തോടെ നോക്കി. ആശുപ്ത്രിയിൽ നിന്നും അച്ഛൻറെ മൃതശരീരം അച്ഛൻറെ തറവാട്ടിലേക്കാണ് എത്തിച്ചത്.അവിടെയും ബന്ധുക്കൾ എന്നോട് കരയുവാനും  എൻറെ സഹോദരിയോട്‌ കരച്ചിലടക്കുവാനും പറഞ്ഞു കൊണ്ടേയിരുന്നു. അച്ഛൻ മരിച്ചത് വൈകിട്ടായതിനാൽ ശവദാഹം അടുത്ത ദിവസത്തേക്കാക്കിയിരുന്നു.അച്ഛൻറെ പ...

പ്രേതത്തിൽ ഞാൻ വിശ്വസിക്കുന്നുണ്ടോ എന്നു ചോദിച്ചാൽ ,ഇല്ല  എന്നേ ഞാൻ പറയൂ .കാരണം ,കാണാൻ കഴിയാത്ത ഒന്ന് വിശ്വസിക്കുവാൻ ഇപ്പോഴും പ്രയാസമാണ്.അനുഭവങ്ങൾ നിരവധിയാണ്,പക്ഷെ,ഉപബോധ മനസ്സിന്റെ വിക്രിയ ആയിട്ടേ എൻറെ  യുക്ത്യനുസൃതമായ മനസ്സ് അതിനെ അംഗീകരിച്ചിട്ടുള്ളു. അങ്ങനെയുള്ള നിരവധി അനുഭവങ്ങളിലൊന്നാണ് അമ്മുഗുഡയിലെ  പ്രേതം . ഹൈദരബാദിൽ ഞങ്ങൾ മിക്കവാറും വേരുറപ്പിച്ചു കഴിഞ്ഞു എന്ന് വിശ്വസിച്ച കാലത്താണ്,നഗരത്തിൽ നിന്നും ദൂരെയായി , അമ്മുഗുഡ എന്ന സ്ഥലത്തു ഫ്ലാറ്റ് വാങ്ങിച്ചത്.ഫ്ലാറ്റിൻറെ  ഒരു വശത്തു തുറസ്സായ സ്ഥലവും,വരാന്തയുടെ എതിർ വശത്തായി ഒരു വലിയ വീടും( ആ ഭാഗത്തെ ഒരേ ഒരു വീട്) , മറ്റു വശങ്ങളിൽ റോഡും വേറൊരു കെട്ടിടവും ആയിരുന്നു. തുറസ്സായി കിടന്നിരുന്ന പറമ്പിൻറെ ഏകദേശം വലത്തെ  അറ്റത്തായി ,കുറച്ചു ദൂരത്തു, ഒരു ശ്‌മശാനം സ്ഥിതി ചെയ്തിരുന്നു.ഈ ശ്മശാനവും, ആ വീടും അവിടെ താമസിക്കാൻ തുടങ്ങിയ  നാളുകൾ തൊട്ടെ  എൻറെ മനസിനെ  നിരന്തരം ഒരു കാരണവുമില്ലാതെ അലട്ടിയിരുന്നു. ആ വീട്ടിൽ നിന്ന് ഇടയ്ക്കിട...